Od dość dawna słyszę, że polski rynek wydawniczy ma się coraz gorzej. Nasz rodzimy światek literacki ma jakoby ciążyć ku degrengoladzie i rozpadowi, a pojedyncze pozytywne zjawiska są rzekomo tylko odstępstwami potwierdzającymi smutną regułę. Wydawnictwa padają albo zamykają serie wydawnicze. Czasopisma zdychają lub zawieszają działalność. Te, które wciąż jakoś egzystują, muszą liczyć się z topniejącą rzeszą czytelników. W ogóle mało kto czyta, publikują wyłącznie starzy wyjadacze, a marzący o debiucie raz, że nie mają gdzie puścić swoich książek (no chyba, że stać ich na kosztowny strzał w kolano, jakim jest vanity press), a dwa, że tak naprawdę nie potrafią pisać.
Czyli, nazywając rzecz fachowo, kaszana.
Moje własne doświadczenia częściowo pokrywają się z tą ponurą wizją przedstawioną powyżej. Ale tylko częściowo. Wciąż nie brakuje bowiem ciekawych inicjatyw, a jedną z takich – jak mi się zdaje – jest wydawnictwo Genius Creations. W jego ofercie znajdują się książki niemal wyłącznie debiutantów, co w obecnej sytuacji jest podejściem nie tyle nawet odważnym, co iście brawurowym. Oczywiście wrodzona złośliwość, a także stara dobra zawiść – tradycyjna nie tylko dla środowiska literackiego, ale dla Polaków w ogóle – podpowiadały, że najlepiej byłoby te debiuty wykpić, autorów wyszydzić, a wydawnictwo jak najpełniej zdyskredytować. Do czego zabrałem się ochoczo.
Moja skromna przygoda z książkami sygnowanymi przez Genius Creations rozpoczęła się od Cudów i Dziwów Mistrza Haxerlina Jacka Wróbla. Moje zdanie na temat tego tytułu znajdziecie TUTAJ, ale na potrzeby niniejszego wpisu wystarczy chyba powiedzieć, że książka okazała się nad podziw zacna i nawet gdybym nie znał się osobiście z Jackiem i zwyczajnie po ludzku go nie lubił, nie mógłbym jej specjalnie zjechać. Jeśli w przypadku panów Haxerlina i Wróbla, a także wydawnictwa GC mam o coś żal, to o to, że wciąż muszę czekać na zapowiadaną już od jakiegoś czasu kontynuację.
Na drugi ogień poszła świeżynka ze stajni GC, a mianowicie Redlum Katarzyny Rupiewicz. Zacząłem czytać i już po kilku stronach zacierałem rączki z niegodziwej uciechy. Opisy skromne albo niemal nieobecne, struktura oklepana, setting aż się prosi, żeby pojechać z nim bardziej po bandzie. Generalnie do bólu klasyczne fantasy o chłopaczku, który odkrywa w sobie niezwykłe moce – jedyną niespodzianką jest to, że ów chłopaczek dorasta w otoczeniu najrozmaitszych potworów, a szkoli się nie na rycerza, maga czy genialnego złodzieja, ale na karczmarza. Już byłem pewien, że Redlum posłuży mi do napisania na tym blogu notki zwięzłej, ale cudownie prześmiewczej, zjawiskowo jadowitej, uroczo gnojącej tak sam utwór, jak i jego autorkę (trochę zgryz, bo ją również zdarzyło mi się poznać i sprawiała wrażenie bardzo sympatycznej, ale co tam). A potem nagle spostrzegłem, że jestem na stronie dwieście którejś, przewracam kolejne kartki Redlum jak opętany i doskonale się bawię. Pomogło na pewno to, że jest lato i taka lekka lektura, nie wymagająca absolutnego skupienia, znakomicie pasuje do słońca i plaży… Ale to nie wszystko. Dużo zmieniają dialogi, zaskakująco zgrabne i obfite w miłe uchu (oku?) one-linery. Do gustu przypadły mi również rozmaite przemyślenia głównego bohatera i w ogóle sposób prowadzenia pierwszoosobowej narracji: nie przegadanej, ale jednak w jakiś sposób barwnej, doskonale spójnej z charakterem postaci. Poza tym jest w tej książce trochę smaczków, które sprawiają, że czyta się ją z przyjemnością – ale nie będę zdradzał więcej, żeby nie psuć Wam frajdy z ewentualnej lektury.
Na koniec sięgnąłem po pierwszą książkę, którą GC zdecydowało się wydać – po zbierający laury i świetne recenzje Pokój światów Pawła Majki. Ten miszmasz Wojny światów, Życzenia śmierci oraz wszelkiej maści bajek, baśni i legend wydaje się hybrydą tak dziwaczną, że nie mogło z tego wyjść nic innego niż stuprocentowy kicz. A jednak, stało się inaczej. Majka wziął te części składowe, wsadził do blendera i zmajstrował koktajl, który spokojnie mógłby stanąć w jednym szeregu z książkami wchodzącymi w skład znakomitej Uczty Wyobraźni wydawnictwa Mag. Autor stworzył kompletną, koherentną wizję świata, która powala rozmachem i oryginalnością, ale to bynajmniej nie wszystko, bywały już bowiem książki z fenomenalnym pomysłem na świat, ale zarżnięte badziewną fabułą oraz bohaterami tak plastikowymi, jakby nosili na dupsku wytłoczony napis MADE IN CHINA. W przypadku Pokoju światów nic takiego nam nie grozi. Pojawiające się w książce postaci tworzą barwny i fascynujący kolektyw, fabuła pełna jest niebanalnych rozwiązań i ciekawych zwrotów akcji, narracja prowadzona umiejętnie, z polotem. Mimo poziomu skomplikowania świata przedstawionego, informacje o nim dozowane są stopniowo, z rozmysłem, tak by nie nudzić i nie zabić dynamiki opowieści. Dialogi u Majki to fragmenty szczególnie ciekawe: błyskotliwe, nastrojowe, zabawne, okraszone adekwatną dla postaci – ale nie przesadzoną – stylizacją. Do tego dochodzi erudycja autora, który wypakował swój tekst po brzegi rozmaitymi obliczami folkloru. Wszystko to sprawia, że Pokój światów jest jedną z najlepszych i najbardziej pomysłowych książek, jakie przeczytałem w ciągu ostatnich miesięcy. Taką jeszcze małą wisienką na torcie, rzeczą która szczególnie mi się spodobała, jest fakt, że Majka nie traktuje czytelników jak debili, którym trzeba wszystko jasno i klarownie wyłożyć – pewne rzeczy pozostawia w sferze domysłów i niedopowiedzeń, pozwala nam wyciągać własne wnioski i samodzielnie domyślać się, kim są niektóre z mitycznych lub baśniowych postaci napotykane przez bohaterów w obłędnym, ale i fascynującym świecie Kresu. Brawo, autorze!
Na koniec dodam, że pod względem wydania – okładki, skład tekstu, korekta – utwory te nie wypadają ani trochę słabiej, niż pozycje sygnowane przez wydawnictwa ze znacznie większym dorobkiem. Nie mam wątpliwości, że moja przygoda z książkami Genius Creations na tym się nie skończy. I choć wciąż liczę na znalezienie jakiegoś tytułu, który pozwoli, żeby się troszkę nad nim poznęcać i powyzłośliwiać, podejrzewam, że trafię tam przede wszystkim na pozycje dobre, oferujące uczciwą rozrywkę.
A Wy? Czytaliście coś wydanego przez GC? Coś godnego polecenia albo wręcz odwrotnie? Może na temat którejś z wymienionych przeze mnie książek macie podobne odczucia… A może zupełnie odmienne? Jeśli tak, piszcie śmiało.
Pozdrawiam ciepło i wakacyjnie, do rychłego przeczytania!
Dodaj do ulubionych:
Lubię Wczytywanie...
